Hümeyme'nin bir evi yok, akrabalarının verdiği bu barakada yaşıyor. 4 çocuğuna ve felçli kayınpederine bakmak zorunda. Çünkü kocası uzun süredir hasta. Tedavi olmak için gittiği şehirden aylardır dönmedi. Moritanya'da 20 hastane var. İnsanlar tedavi olmak için yaşadığı yerden uzaklaşmak zorunda.Ve hayatında hiç şehir görmemiş yüz binlerce insan var.
Hümeyme ailesinin geçimini sağlamak için dikiş nakış yapıyor. Fakat çoğu zaman malzeme alamıyor. Bu yüzden her gün köyün nispeten daha varlıklı ailelerine temizliğe gidiyor.
Yıllardır bu işi yapmasına rağmen oğlu Hafız'ın istediği çantayı alamayan Hümeyme sadece evlere giderek temizlik yapmıyor. Köylülerden topladığı çamaşırları da yıkıyor.
Çamaşır makinesi, elektriğin ayda birkaç defa geldiği bu çöl için elbette uygun değil.
Hümeyme dikiş nakış için gerekli malzemeyi toparlayıp oğlunun istediği çantayı alabilmek için para biriktiriyor.
Hümeyme'nin oğlu Hafız'ın büyük hayalleri var; bir çantaya sahip olmak. Ders bitip herkes dağıldığında Hafız, öğretmene ödeyecek parası olmadığı için medresenin işlerini yapmak zorunda. Bazen öğretmeni için su taşıyor, bazen de temizlik yapıyor.
Video'da bir tüccar deve eşliğinde gelerek Hümeyme'den en sevdiği elbiseyi satmak için alıyor. Satıp parayı geri getirdiğinde Hümeyme, tüccarın yapacak olduğu ödemeye ekleme yaparak ona bir sipariş listesi veriyor. Ne zaman gelirsin? diye sorduğunda inşallah diyor tüccar, 1-2 aya gelirim. İnşallah diyor, fazla uzamaz. İki tarafın arasında geçen diyaloğun seyri ve gösterdikleri sabır beni oldukça etkiledi. Bu arada kıt yiyecek ürünleri arasında keçilerine karton ve su ile hazırladıkları yem de beni oldukça düşündürdü. Bu belgesel bana çok şey kattı. İzlemek isteyenler için link bırakmak istiyorum.
https://www.youtube.com/watch?v=7KmwqT4N1t4&list=WL&index=130
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder